Una de las sensaciones más placenteras que he experimentado en mi vida, ha sido estar sobre las tablas y gracias a la danza, poder expresar mis sentimientos con LIBERTAD

viernes, 30 de abril de 2010

MIRANDO A CUENCA.

   No sé otra manera de agradecer la tierna acogida y estancia, que de forma desinteresada ,nos han brindado durante esta Semana Santa, la familia H.C y en especial, alguien a quien profeso gran cariño y respeto, a Don Marianoy demás descendencia.

 A ellos con todo mi cariño, van dedicadas estas modestas palabras:














 
    Larga ruta, hasta donde te alzas,
Gloriosa , Monumental , Creciente,
como si de pronto en tu base
ya tuviese el cielo de frente.

   De diversos paisajes te vistes,
no como la otra Castilla.
que aunque hermanas parecieseis,
tú eres fértil, bien regada,
con llanura y serranía.


  "Contrastes", podría llamarte
y no incurriría en mentira
un rayo me parta, si engaño
que has hecho, me sintiese viva.

  Amable gente en tus campos,
tierra de gente esparcida,
La Mancha, Manchuela y la Alcarria,
completan con la Serranía.


   Paisana, me sentí, de esta tierra,
aunque no fueron muchos los días,
el Sol , en el día de Turbas
en la Plaza Mayor me acogía
y Clarines y Tambores
que de la madrugá venían
testigos fueron, sin duda
de cuanto fervor compartía.

   Tierra de piedra caliza,
que al sureste, te alzas, de Madrid,
en tu Casco Antiguo y tus callejuelas
no me importaría algún día vivir.

   Huele a historia sobre historia,
donde Gótica Catedral se alzó,
sobre alcazaba musulmana,
donde Alfonso VIII  mandó.

   Hablan de influencia francesas,
también inglesas, su construcción,
arcadas laterales normandas,
la girola, el románico finó.

   Intrigan los actos que antaño,
sucedieron por esas carreras:
Inquisición, Iglesia, Obispado,
van selladas con lacre a esta tierra.

   Semana de Santo Silencio,
emoción intensa contenida
transformose en llanto tremendo
con dolor punzante de despedida.

   Huécar, car, a vos os lo pediré
seguid peinando esta tierra,
que si Dios me da salud
y fortuna, por  muy poca
que esta sea
a tomar el Morteruelo,
Resoli y  Ajo arriero,
prometo a Don Mariano
mi vuelta.
                                          M.V.S

miércoles, 28 de abril de 2010

MARTÍN VARELA... ¡¡¡ TU SI QUE VALES !!! ...

TRAS TU GRAN ESFUERZO, AQUI ESTÁ TU RECOMPENSA .TE LO MERECES TANTO...

 ERES MUY GRANDE POR DENTRO Y POR FUERA (pero siempre seguirás siendo el canijo al que le encantaba mi pecera).

DISFRUTA DE TU ÉXITO. Sabes que si puedo, allí estaré PARA ANIMARTE.Un besazo y suerte.

                                               

sábado, 17 de abril de 2010

Sigo aqui. Prometo escribir esta semana

Entre el viaje a Cuenca y que llevo una temporada que ando pachucha, para no variar, no he tenido tiempo de escribir, pero prometo que esta semana, lo haré, porque tengo mucho que transmitir.

Solo decir que ayer tres pequeños angelitos gritaron mi nombre, y fué una media hora aproximadamente, en la que fui feliz.

Pero desde que marché, hasta hoy, queda mucho...que plasmar en este, mi rinconcito.
Rocio, prometo escribirte y ponerte al día.

Besos desde lo alto

domingo, 11 de abril de 2010

¿E isto? ... o meu Pai!

              Canto tempo oculto levarás, agochado entre as follas deste vello  libro.
              Máis hoxe, fixécheme sorrir.
              Estou no certo, si aseguro, que non será a última que atope nalgún outro exemplar desa biblioteca que ainda no"berce chora" pero que crecerá.

              Pai, deste xeito guiábas  ti os  meus inseguros pasos. Así sentía o empurrón hacia a vida, e sempre tiñas túas meirandes grandezas ; a escoita, e a paciencia, por bandeira.

             E aquí sigo, tratando de facer camiño, máis podes estar tranquilo que xa escorreron os medos.

              Non sabes de canto me serviron as nosas falas, das que lembro frases, que acotío, comparto cos rapaces,e  cos que intento , polo menos , parecerme un pouquiño, a ti ; Gran Mestre na casa, Gran Mestre na escola; coma estas:

" pra adiante, e se erras, aquí terás sempre, este meu ombro, para chorar"
"o mundo xira como xira e non como ti queres que xire"
"e que non sabes esperar"
" non deixes que as túas bágoas che impidan ver o sol"
"agora durme e non penses niso, mañán será outro día"
"como sigas así, caerás de cú, pero alá ti"
...e moitas máis.
Gracias por ser así.

Gracias por ser meu pai
                          
                                     V.S.