Tiñades longa vida por diante,
chea de soños e proxectos.
Como cada día,
adultos, puntuais ós vosos postos;
pequechos e nenos, ós colexios
Nada sospeitabades,
máis nun intre de tormento,
XENTUZA SEN ENTRAÑAS,
sesgou vosos anhelos.
A todos vos;
aqueles que durmides,
nese silencioso e derradeiro leito,
a miña lembranza sempre
e un minuto de silencio,
Xente dos servicios
de emerxencias e bombeiros,
anónimos ,e víctimas que non esquecen,
meu anceio, un día,
poidan sin rencor , facelo
A vos;
a miña forza, as miñas ganas,...
é o que teño,
e moito ánimo ás familias
nunha loita
na que é preciso vencer ó medo.
¿Qué por qué?,
porque o único que NON nos poden roubar,
é ESPERANZA , ILUSIÓN, e VALENTÍA
DE SER LIBRES, e a LEMBRANZA
dos que pereceron.
M.V.S
No hay comentarios:
Publicar un comentario