Lúcida,
xentil harmonía do Universo
Que vagas inmensa
á procura dun sutil soporte
cobizoso da túa estadía.
Eu
devezo polo teu ser,
Por poseerte íntima.Para encher contigo
todo o que aconteza na miña vida.
Ando á procura dun grolo de ti
que rinda beneficios en cada mencer
Quixera posuirte sempre,
a única escravitude
que me sería permitida.
Non para dominarte,inútil,
senón para verte
na miña presencia
compartida.
Hoxe lembro a túa ausencia
e o floido cerne
da túa presencia
presentida.
Harmonía, flor de frescura eterna,
anceio permanente e profundo
Para min e para todos,
nas nosas vidas
J.V.M
Colgada de mi cuarto de estudiante, todas las mañanas la leía.
Me daba fuerzas para arrancar el día.
Era como mi oración.
También me transmitía alegría, y yo siempre inquieta, "entusiasta", como solía llamarme mi Monja del Alma (Querida y añorada Mª Antonia).
________________________________________________________________________
Hasta aquí, es recuperada del "Viejo Arcón". Hoy me atrevo a decir que fué escrita en su momento por
JAVIER VILASANCHEZ MARTINEZ.
MI PADRE.
(Para ti mi humilde homenaje)
(Grande entre los grandes)
No hay comentarios:
Publicar un comentario