Una de las sensaciones más placenteras que he experimentado en mi vida, ha sido estar sobre las tablas y gracias a la danza, poder expresar mis sentimientos con LIBERTAD

lunes, 25 de enero de 2010

BASTA XA (TERREMOTO HAITI 2010)

Basta xa de dor
na enfraquecida xente
pola terra estomballada.
Basta xa de dor
en Puerto Principe
terra, hoxe e sempre, asolada.

Haiti chora sempre
por mor da terra brava,
tanto ten que sexa o vento
como a eterna ousadía humana.

¡Meu Deus! ¿Por qué?
¿Hasta cando ha sufri-lo pobo
os terremotos  do pasado?

¿Non abonda xa para esta xente?
¿Hasta cando sufrirán
a insolidariedade que mata?

Eu quixera pra eles
máis que alimentos e mantas,
mans unidas á procura
dunha vida máis humana.

Unha casa forte, rexa,
xente hábil e preparada
que non trema a acción da Terra
nin o seu rebumbio
cando pasa.
Que teñan traballo arreo,
escolas alimentadas,
e pais e nais fachendosos
de Porto Príncipe,e Haití ;
a súa nova morada.

                              P y M .

2 comentarios:

Marta dijo...

Hola!
Infinidad de tiempo sin pararme a escribirte...
Has cambiado el nombre del blog! ^^
La vida es bella, yo la verdad no he visto la película... Pero dicen que es preciosa... Tendré que verla... ^^
Y no me he parado por aquí a comentar, porque aparte de escasear de tiempo, desde hace días, mis palabras no fluyen con la destreza que solía tener... no me noto ágil para plasmar todo aquello que siento, pienso... No sé qué me pasa... me resulta difícil...
Pero bueno, supongo que es algo pasajero no?


(Intentaré escribirte más a menudo, lo prometo)


Un beso enormísimo de tu Pepito Grillo =)

MargotF. dijo...

¡Hola grillito!Que alegría.

Pues si , opino que este va más con mi personalidad.

A mi al contrario que a ti, día que no escribo, es como si me faltara algo, como si me faltara mi momento de reflexión, de plasmar aquello bueno que ha tenido el día

¿Has leído mi comentario?, vete al enlace que te propuse y ya verás.

Pues claro que es pasajero. No te agobies, y cuanto más lo pienses...peor.

Un día de estos, te ocurrirá algo, que te emocione tanto, que te haga estallar de emoción y entonces si que no te va a llegar el espacio del blog.

Me alegro de verte por aquí.

Un besazo, peque.(y que las musas trabajen que para eso están)