Una de las sensaciones más placenteras que he experimentado en mi vida, ha sido estar sobre las tablas y gracias a la danza, poder expresar mis sentimientos con LIBERTAD

sábado, 20 de febrero de 2010

"AL MONTON, QUE POQUITOS SON" ... "siempre presuntamente"

           Acudimos  ilusionados con nuestros elaborados  trajes a un baile carnavalesco, si se me permite "el palabro". 

           Nos habían comentado, que había gente que no acudía a esa fiesta porque el sorteo ; "presuntamente" estaba amañado, pero entre las ganas de fiesta y que no creí, que hoy en día pudiesen pasar este tipo de cosas,  decidimos probar.
            El resultado fué ESCANDALOSO:
 -No había jurado ("presuntamente") Y los premios eran en metálico,
- A familiares de algunos participantes, ni les dieron papeletas de votos. (Otros se las llevaron de 10 en 10),
- e incluso hubo gente que quiso votar por un grupo y tuvo que desistir, ante nuestros propios ojos..

           Los Ganadores, ...¡pena de fotos, hombre!

1.- Mejor comparsa ; (seámos justos) , si fué merecido.

2.-En la categoría de grupo; pues bien : mujer con traje de hombre y careta cartón plana, ni siquiera gozaba del pretendido parecido con ZP,  chica  vestida de calle y  negro, con unos dientes  postizos y peluca (¿ Sonsoles?) y dos chicos con una indumentaria que consistía en , botas negras gruesas ,  casacas manga larga negras, y  pelucas largas rizadas. (Suponemos que las dos hijas de ZP).
¿Y el grupo de medievales, todos iguales con trajes de terciopelo, o el de la Duquesa de Alba, sencillo, pero muy original?Nada


3.- En individual, otro apaño más, pero menos escándaloso.

            Nadie en la sala daba crédito, murmullo si se apreciaba,...Sin embargo, salvo este escrito y un único grito de "¡PUCHERAZO!,  NADIE, salvo nuestro círculo, comentó nada al respecto.
Solo un señor al salir dijo a unos participantes: “tranquilos; sois los ganadores morales del concurso”.

           Lo que no acabo de entender, bueno mejor dicho; entender si, ACEPTAR NO ,es que todavía queden sitios donde te premian por tu apellido, no por tu ingenio, tu arte, tu simpatía,... solo depende "presuntamente" "de quien vienes siendo"

          Les aseguro que fué, desde mi punto de vista; una vergüenza y  una FALTA DE RESPETO ENORME a todos los presentes.
            Pero lo pasamos pipa y lo mejor; lo favorecidos que nos sentíamos con nuestros disfraces.
Ahora se explica, porque solo participaron 2 comparsas, 3  grupo, y estimo que 7 en individual,....si es que se va la gente, Y NO ME EXTRAÑA

           Después del desahogo, la verdad es esta; que lo importante  fué estar con los amigos y montar la fiesta por  cuenta propia .

           Lo  disfraces causaron sensación. Máscaras venecianas y sombrilla calada auténticas,traídas de allá, esmerado maquillaje,en fin... nos trasladaron a otro tiempo, otro lugar,otras culturas... otros elaborados y retocados con esmero, con su "culebrón" incluído, así como la composición romana, lo más divertido del grupo.
 
            Al final, ...........ya estamos preparando la siguiente, y eso es lo importante.
   
 Pero en cuanto...  "AL MONTON, que poquitos son" y menos que van a ser. 

miércoles, 17 de febrero de 2010

Soy responsable de lo que digo, no de lo que tú entiendes!

Sin más y aunque suene borde.

martes, 16 de febrero de 2010

CURIOSO; VAN 28 Y LA HISTORIA SE REPITE

No me encuentro nada bien. No tengo fuerzas, ni ganas de escribir, ni de hacer nada, (con todo lo que tengo pendiente).

Mi pensamiento está embotado y mi cuerpo dolorido.

Odió que me pinchen, y hoy ¡venga! a hacer análisis, y en ayunas desde ayer a las 9. Además he tenido que "formatear" el móvil y tengo que andar  rehaciendo la agenda a tropicones, se me ha caído la sopa por el suelo, y un prospecto, dentro de la ya mencionada fusión de caldo con fideos, las clases de hoy, un poco flojillas,...No estoy agusto con mi trabajo en el día de hoy, ni ayer,...de estos días. Ando atontada y decaída.

Estoy cansada, veo todo de color negro, me puede el desánimo, y ya casi es la hora de irse a cenar y a dormir. Que racha mas mala...¿no?

Creo que me voy a deshacer de mi gato negro,...bueno, mejor no, es tan buena...pero como buena gallega creo que ,..."habelas, hailas"
En fin, me ahogo en un vaso de agua, porque luego veo el Telediario y tengo ganas de esconder la cabeza como el avestruz, de lo rojita que me pongo por quejarme de estas memeces.

Pero supongo que soy humana y que tengo derecho al pataleo.
Mañana será otro día y de nuevo saldrá el Sol (o eso dice mi  padre). Confiemos en su experiencia y su saber.

Bueno, al final pense que no pasaría de una línea y mirad,..., vamos por el buen camino.
                                    
                         Con cariño, un abrazo a todos los del otro lado.

(los besos, están contados,je,je)




viernes, 12 de febrero de 2010

Una selección de las mejores frases de Groucho Marx.

Aplíquenlas cuando lo consideren oportuno:
 
-"Es mejor permanecer callado y parecer tonto que hablar y despejar las dudas definitivamente"
                               
-"Solo hay una forma de saber si un hombre es honesto; preguntárselo. Si responde sí, ya sabemos que es un corrupto"

-"El matrimonio es la principal causa del divorcio".

-"En las fiestas no te sientes; puede sentarse a tu lado alguien que no te guste"

-Claro que lo entiendo. Incluso un niño de  cuatro años podría entenderlo.¡Que traigan un niño de cuatro años!"

-"Detrás de un gran hombre hay una gran mujer. Detrás de ella está su esposa"

-"Disculpen si les llamo caballeros, pero todavía no les conozco bien"

-"El matrimonio es una gran institución. Por supuesto, si  te gusta vivir en una institución".

-"El secreto del éxito del se encuentra en la sinceridad y la honestidad. Si eres capaz de simular eso, lo tienes hecho"

-"He pasado la mejor noche de mi vida; pero no ha sido esta"

-"La humanidad, partiendo de la nada, y con su solo esfuerzo, ha llegado a alcanzar las más altas cotas de miseria"

-"La televisión ha hecho maravillas por mi cultura, en cuanto alguien enciende la televisión voy a la biblioteca y me leo un buen libro"

-"Lo malo del amor es que es que muchos lo confunden con la gastritis, y cuando se han curado de la indisposición, se encuentran con que se han casado"

-"¡Señor! ¡Esta dama es mi esposa!¡Debería ud. avergonzarse!
-Si esta es su esposa, es ud. el que debería de avergonzarse"

-"Chico(en adelante "C"):Un coche y un chófer cuestan demasiado. He vendido mi coche
-Groucho (en adelante "G"):¡Que tontería!, En su lugar, yo hubiera vendido al chofer.
-C: No puede ser , necesito al chófer para que me lleve al trabajo por la mañana.
-G:Pero, ¿Cómo va a llevarle si no tiene coche?...
-C:No necesita llevarme. No tengo trabajo"




                            Espero que las disfruten tanto como yo...

miércoles, 10 de febrero de 2010

¡Un home con inquedanzas!

E velaiquí que chegou ás miñas máns este exemplar, onde aparece quen foi parte importante no milagre de regalarme o máis preciado do ser humano: A VIDA (no máis amplo sentido do termo).

O máis curioso é que eu ando a argallar, para os meus alumnos particulares, un breve artigo dos carnavais en Galicia (Galiza, non me gusta, pareceme rudo, e o galego sempre foi moi "doce". Permitídime a licencia), para que coñezan a nosa cultura, e a súa orixe; os distintos domingos que existen, personaxes singulares con historia; Peliqueiros, Pantallas e Os Xenerais,..., xa que para o meu desconcerto, non oíran falar nunca deles. (e é algo que non entendo, que non me cabe na cabeza, porque é a nosa cultura, as nosas raices, o que marca o noso comportamento, de onde vimos,...en definitiva:  o que somos)

Así que esta iniciativa da asociación Xábrega (da que o meu proxenitor,  é membro fundador) cousa que me enorgullece sobremaneira, pareceme de todo acertada.



¡Noraboa Xábrega! pola vosa implicación.
___________________________________


Asociación Cultural Xábrega

E-mail: info@xabrega.org
Dirección: Cupido, 5, 15624 - Ares
Responsable:Emilio Mesías (Presidente)
Persona de contacto:Vicky Saavedra. (Secretaria)
Tlf. 616 38 84 71 , 606113389 Vicky, 626783414 Emilio



sábado, 6 de febrero de 2010

¡Como odio...!

   ¡Como odio a los que nos creemos que lo sabemos todo!

    Humildad, señores, ¡humildad!, que todos carecemos de un montón de cosas, VIRTUDES, CONOCIMIENTOS, Y HABILIDADES.

   Considero muy peligroso, considerarse el ombligo del mundo.

   Todos tenemos tanto que aprender,... hasta del menos preparado, porque su opinión, también cuenta, porque aunque sea tomada con cierta cautela, por los efectos negativos que pueda causar, también tiene derecho a opinar, y a ser corregido, y de esta forma crecer, a nivel tanto personal, como intelectual. Y el resto aprender de el/ella, de su "naturaleza primitiva", que es de donde venimos todos, antes de ser contaminados.

    Como odio cuando somos intolerantes, cuando no respetamos la opinión del otro.Ni siquiera la escuchamos,...

     Como odio cuando creamos grupitos con candado, donde no cabe nadie más, con un montón de prejuicios, y con una imagen ya preconcebida de cualquiera (también llamada "mochuelo),por cualquier causa o razón (me han contado,ya sabes que es un@...). Porque casi siempre somos los mismos los que hablamos de integración, respeto, educación, valores,...

    Como odio la prepotencia y sus colgarejos,...
  
    Como odio, cuando aparentamos ser una cosa y somos otra,...

    Como odio cuando no hablamos claro,...
 __________________________

 Reconozco que en muchos casos, seré odiada por estos motivos, así que agradecería un toque de atención. Me enseñará muchas cosas y me hará ser mejor persona.
 ___________________________

 Aunque realmente lo que importa , es todo aquello que AMO, que es mucho más de lo que odio.



                                                           Se me acabó el descanso,...¡a chapar!

jueves, 4 de febrero de 2010

Eu tiña un pequeno peixe,..., Ó final, chameille Martín.

  
  A ti,... meu querido rapaz:

  Xa tiñas Maxia de pequeno.
  
   Meu veciño.

   Alegre e pequecho, con quen tanto disfrutei do pequeno acuario, causa da nosa risa de vrán.

  Fermoso, miudo, pequecho, mimosiño, rufián. Meu neno, meu home.

 Fachendosa me sinto, cando de ti falo e proclamo as túas virtudes ós catro ventos.

 Que a sorte, sexa a túa compañeira, a túa sombra, no maravilloso mundo da ilusión que creache ó teu carón.

 Seguireite, aló  por onde ti vaias, e álgunha bágoa emocionada deixarei caer, porque eres todo susurro, vento, e luz.

   E pensar que un pequeno peixe, meu querido amigo, é o culpable do noso sorriso compartido.... 

Moita sorte, e un bico, ....M.V.S





CAJAS DE AHORRO GALLEGAS. ¿Y USTED QUE OPINA?

   Últimamente salen en prensa y radio, un montón de noticias sobre la fusión de ambas cajas. (Caixa Galicia y Caixa Nova)

  ¡Que si!, ¡que no!,  ¡que yo no quiero!,  ¡que yo tengo más sucursales que tú!, ..., ¡bueno vale!.

  Y ahora que estaban listos, dicen desde Madrid,... "¡pues ahora no, es que lo tengo que pensar,...!,  porque es anticonstitucional", y sacan una larga lista de motivos:

-que si no hubo diálogo previo.
-que si una ocultación deliberada.
-que si castigo a Galicia.
-que si hubo un excesivo intervencionismo por parte del gobieno autonómico.
  Me encantaría saber , que hay, o que piensan ustedes que hay, detrás de todo este asunto y a quien creen que perjudica o beneficia el mismo.

  


O lo que es lo mismo, ¿Quién se queda con las bolsas de basura?

miércoles, 3 de febrero de 2010

¡SI ES VALIENTE, COMPRE AQUÍ!

  Como no todo el monte el orégano, me encanta felicitar al que hace bien su trabajo, (es más creo que es de recibo, el hacerlo), es por eso, que de una empresa, del mismo sector, que el de la que les paso a comentar a continuación, recibí un "Muchas gracias a ti por tu carácter y tus amables palabras, estaremos encantados de servirte cuando necesites algo".
   Sin embargo hay otras, que no merecen que se les compre ni un paquete de pipas, y yo, que si me muerdo la lengua, corro el riesgo de envenenamiento, les escribía así, hace unos días:

"Buenos días:

   Les escribo para informarles que en breve recibirán una reclamación en "Consumo", porque es la segunda vez que tenemos problemas con ustedes a la hora de realizar compras por Internet.

   Para mi desde luego el tema es claro: "PRESUNTA" Publicidad Engañosa.

   Me he leído sus bases, y si, es cierto que ustedes pueden tener artículos en su página, que no tengan en stock por plazos de proveedores,...etc. Lo entendemos, pero lo que no es justo, es que una vez que USTEDES NOS CONFIRMAN el pedido, NO NOS SIRVAN LA MERCANCÍA o lo hagan en mal estado.

   Realicé dos pedidos:


   En el primer caso, la mercancía, (pelucas marrones ), no se parecía ni por asomo a la pedida.

    EL CASO ES QUE RECIBIMOS UNA RUBIA Y UNA NEGRA, y en un estado lamentable. Las cajas abiertas, (tenían un montón de celo, y unos por encima de otros),las pelucas (suponemos que usadas) porque estaban bastante enredadas,...y bueno, aún se salvó en cierto modo la negra.(porque la rubia; no sirvió nada más que para tirar).

   En aquel momento no pusimos reclamación alguna. Pensamos; bueno " fué mala suerte", "que rabia",..pero tropezamos otra vez en la misma piedra.

   En el segundo pedido, Y OTRA VEZ CONFIRMADO, (yo ya despreocupada porque había estado todo la semana programando los disfraces, mirando en un montón de páginas,...esto de aquí, esto de allá), me  llaman al día siguiente diciéndome que no tienen stock, y que el proveedor tampoco y que por lo tanto no me van a servir el pedido.

   Y una señorita, poco educada por cierto, me dice en tono desagradable, "que es mi problema , que lo hubiese mirado antes".

  Miren , ¿ustedes a que se dedican?, ¿no es responsabilidad de uds. tener la página actualizada?, ¿No deberían de mandar la mercancía en buen estado y no lo que yo considero ;"apaños"?
 
  En mi caso, en particular, no pienso comprar NUNCA más en esta página, buena prensa por estos mares, tampoco les voy a dedicar, y la queja al organismo competente , pueden estar seguros DE QUE NO CAERÁ EN EL OLVIDO.

    Ya está bién de jugar con el consumidor, que usa Internet para ahorrar tiempo, y por culpa de algunos, no todos, "proveedores fantasma", no solo emplean más HORAS, sinó que también les cuesta algún que otro "quebradero de cabeza".

   Solo les ruego, que hagan bien su trabajo. Yo también trabajé en distribución y se como se gestiona el stock. Solo es cuestión de  querer hacerlo. Les recomiendo que sean serios, o les llegarán más correos,  como este, o alguna que otra nota de Consumo, que les haga más "pupita".

                                                                                                                       Nicole.

martes, 2 de febrero de 2010

PARA PORTO.MADRID

          Dúas pestañas teño abertas; a das fotos, e esta. Así podo ir comentando a medida que as vexo:

          Tiñas razón cando falabas dos corpos, que eran diferentes ós actuais.Os homes parecían máis retacos, mais pequenos, e o que si, todos ¿paticortos?,...Pero penso en si serían as roupas.

          Chámame a atención, a masificación en San Isidro. (parecen dicir "Carpe, Carpe Diem")..., os autocares e os seus elevados maleteiros,

As miñas favoritas son :

Transmite paz, silencio, misterio, intriga,...
(Pasadizo del Panecillo en el barrio de los Austrias)




Internet nos seus comenzos:


Disfrutando da beleza dos autos de antaño, dos rótulos dos comercios,da fermosura da arquitectura da cidade e da elegancia das súas xentes, de "punta en branco", acotío.



Penso en si cecáis noutra vida pasada retratei a beleza do grandioso Parque, nalgún caballete cos meus óleos.


Calor, moita calor.
Parecía coma se a vida fose en escala de grises, coma se o Astro Rey non quentara nunca.
¿E Wally, onde anda Wally?


A seguinte fotografía, lémbrame un anaco dun poema do meu pai, que escrbiu aló no 1985, con motivo do Día das Letras Galegas, adicado a Rosalía (aínda que non falamos do mesmo, troúxome o recordo):

"(...) Nova, sempre para nós, Galicia,
adollémola coma unha bagoa saudosa
de emigrantes na lonxía,
coma unha denuncia escandalosa
 do que emigra sen sair da Terra
espallando os seus anceios.
nunha vergoñosa fuxida (...)"

                                Xabier Vilasánchez Martínez



(equipaxes de emigrantes españoles. Ano de 1966. Madrid)

       Gracias, ou grazas (¿vedes como preciso clases?), compañeiro,  por tan valioso material sentimental, que me trouxo recordos da vida de entonces, retratadas nas historias que me contaba a miña querida e añorada Madriña, cando me sentaba no chan, o seu carón, no inesperado fin dos seus días.

Gracias por regalarme este tempo, ente intre,  tan fermoso.

Descanso, e volta á obriga...deica mañá

¡BEN FALADO!

    Quero coñecer a miña lingua, pero coñecela ben, para expresarme nela, xa que me sinto máis doce máis libre e por outra banda,   como perfeccionista que son para poder  transmitila do mellor xeito posible ós meus alumnos

       Penso que moitos de nós non o falamos,  porque temos medo, a facelo mal. Ese, é o meu caso. Así que, penso que antes ou á par do inglés quero saber falar correctamente en galego. Polo de pronto, xa descarguei algúns diccionarios e traductores, porque noto que ando escasa de  vocabulario.
A modiño,...

        A miña norabóa a este programa que vos enlazo, e adiante.

 http://www.crtvg.es/TVGacarta/?prog=456 

        Por favor, correxídeme os que saibades máis ca min , por favor, é o único xeito de perfeccionalo.

        Para os que non o saiban, "Ben falado!", é un microespazo de cinco minutos diarios dedicados á lingua galega presentado por Xesús Ferro Ruibal. Eu descubrinno hoxe e me pareceu interesante e util.

Como se di no video, cando escribo, eu, sinto máis, en galego.